اهواز – برخی عشایر شهرستان اندیکا در حالی برای زمستان گذرانی به صورت زاغه نشینی در حاشیه اهواز زندگی می کنند که از ابتدایی ترین امکانات زندگی محروم هستند.
خبرگزاری مهر؛ گروه استان‌ها – کوثر کریمی: اندیکا محروم‌تر از همیشه است و داغ زلزله بر تنش مانده و در انتظار دست‌هایی که زخم‌هایش را مرهم گذارد؛ شهرستانی که عنوان محروم‌ترین شهر خوزستان را با خود یدک می‌کشد و در لیست شهرستان‌های محروم کشور و استان قرار دارد.
زلزله که می‌آید، وضع از قبل هم بدتر می‌شود؛ گویی همه چیز دست به دست هم داده تا اندیکا بیش از پیش طعم فقر و نداری، محرومیت و بی‌عدالتی را بچشد اما شاید برخی این‌گونه گمان می‌کردند که با آمدن این زلزله، چرخ سرنوشت اندیکا جور دیگری بچرخد و توجه‌ها بیش از گذشته به این شهر و محرومیت‌هایش جلب شود و دست‌های یاریگر به بهانه جبران خسارت‌های زلزله، گامی نیز در رفع محرومیت‌هایش بردارند.
اما هر چه از زمان زلزله ۱۲ مهر ۱۴۰۰ دورتر می‌شویم، بی‌توجهی‌ها و تأخیر اجرای وعده‌های داده شده بیشتر خود را نشان می‌دهد.
زلزله‌زدگان اندیکایی به امید رسیدن اعتبارات تصویبی هستند؛ نبود آب و غذای مورد نیاز تنها شماری از زخم دل‌های مردمانی است که تکان زمین، تاول‌های ناشی از فقر شهرستان را از دل زمین بیرون آورده بی‌آنکه معلوم باشد که چقدر زمان باید بگذرد تا این تاول‌ها التیام یابند، تازه اگر سرمای زمستان پیش رو و برف و باران‌های آینده نمکی بر این زخم نباشد.
دل اهالی خون است از بی‌تدبیری‌ها؛ این اهالی شاکی‌اند از این هم محرومیت در شهرستانی که میان دو سد بزرگ برق آبی کشور محصور است و نزدیک به منابع عظیم آبی، نفتی و گازی قرار دارد.
حدود ۳۰ خانوار عشایری منطقه کُتُک اندیکا چند سالی می‌شود که برای فصل پاییز و زمستان که هوا در این شهرستان سرد است به سمت شنزارهای جاده اهواز – اندیمشک آمده و بعد از کوچی چند ماهه دوباره به خانه‌های خود بر می‌گشتند ولی امسال با وقوع زلزله دیگر قصد بازگشت به دیار خود ندارند.
نبود آب شرب، شنزارهای بی‌آب و علف، تحصیل دانش آموزان ۶ مقطع تحصیلی به‌صورت همزمان در یک کانکس، نبود بهداشت، برق، نفت و یا وسایل گرمایشی از جمله مشکلات مردم ساکن در این چادرهای عشایری است.
مادر جوانی که چند فرزند قد و نیم قد دارد، قصه غصه‌اش از طاها متفاوت است؛ پسر پنج‌ساله‌ای که به سندرم داون مبتلا شده ولی بهزیستی برای ارائه خدمات در زمینه گفتاردرمانی و تحصیلی، او را به یکجانشینی در شهر یا روستا مکلف کرده است.
گلایه دارد از اینکه عشایر بودن گناه نیست و کاش بهزیستی کمک‌های لازم را در همین مکان زندگی به من ارائه می‌داد.
بانوی دیگری که «مهری» نام دارد از بی‌مهری روزگار و بیماری سرطان رنج می‌برد و دیگر پولی برای شیمی درمانی ندارد. او می‌گوید: شوهرم بیکار است، پنج فرزند دارم و به غیر از چند دام که تعداد آنها از انگشتان دست هم فراتر نمی‌رود، هیچ منبع درآمدی ندارم و برای همین دیگر امکان ادامه درمان را ندارم.
لزوم توجه به جامعه مولد عشایری
نماینده مردم اهواز، باوی، حمیدیه و کارون در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر می‌گوید: توجه به عشایر و جامعه عشایری کشور و به‌ویژه استان خوزستان به‌عنوان جامعه مولد و جامعه‌ای که به اقتصاد استان و کشور در زمینه‌های مختلف کمک می‌کند، ضروری است.
سید کریم حسینی ادامه می‌دهد: عشایر قشری است که زحمات آنها و نتایجی این تلاش‌ها برای کل کشور مؤثر است؛ بنابراین باید پیگیری‌های لازم در خصوص اسکان، رسیدگی به مایحتاج و وضعیت معیشتی آنها انجام شود تا این جامعه از روی اجبار به شهر و به‌ویژه حاشیه شهر مهاجرت نکنند.
وی یادآور می‌شود: اگر کم‌توجهی شود و اگر به نیازهای آنها در حوزه عشایری پاسخ داده نشود و رسیدگی نکنند به ناچار محیط زندگی خود را ترک و در حاشیه شهرها مستقر می‌شوند که هم مشکلات آنها اضافه می‌شود و هم به مشکلات شهرها اضافه می‌کنند.
قول مساعد شرکت مناطق نفت‌خیز جنوب
مشاور مدیرعامل مناطق نفت‌خیز جنوب در امور اجرایی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره اقدامات مناطق نفت‌خیز جنوب در حوزه مسئولیت‌های اجتماعی می‌گوید: بر اساس سیاست‌ها و نظام‌نامه، نحوه ایفای مسئولیت‌های اجتماعی در صنعت نفت، مجموعه‌ای از اقدامات شرکت‌های تابعه وزارت نفت در مناطق پیرامونی از یکسو شامل توانمندسازی به‌ویژه آموزش‌های فنی و حرفه‌ای و تقویت بنیه علمی دانش‌آموزان کم‌بضاعت به‌منظور خوداتکایی و توسعه سرمایه انسانی در جوامع محلی و از سوی دیگر شامل اجرای طرح‌های عمرانی است.
محمد خانچی ادامه می‌دهد: بر اساس این نظام‌نامه تأکید بر رعایت ضوابط حفظ محیط زیست در طراحی و اجرای طرح‌های صنعت نفت، استفاده از ظرفیت‌های تولیدی و خدماتی موجود در زمینه تأمین کالاهای عمومی مورد نیاز صنعت نفت و پیمانکاران، مساعدت به مردم و جوامع محلی در مواقع بروز حوادث غیرمترقبه، حمایت از فعالیت‌های فرهنگی و بهره گیری از نیروی کار صاحب صلاحیت جوامع محلی در اجرای طرح‌های صنعت نفت توسط پیمانکاران طرف قرارداد نیز از دیگر وظایف شرکت‌ها در حوزه مسئولیت‌های اجتماعی محسوب می‌شود.
وی تصریح می‌کند: در زمینه اجرای طرح‌های عمرانی، شرکت‌ها در مناطق شهری و روستایی مجاز به مشارکت در احداث و بازسازی خانه بهداشت، درمانگاه، مدرسه، آب آشامیدنی و فاضلاب، طرح هادی روستایی، سالن ورزشی و زمین چمن با هماهنگی مدیریت نظارت بر طرح‌های عمرانی مناطق نفت‌خیز شرکت ملی نفت ایران هستند.
مشاور مدیرعامل مناطق نفت‌خیز جنوب در امور اجرایی یادآور می‌شود: در این راستا شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب همگام با فعالیت در زمینه تولید نفت، گاز و مایعات گازی، در حوزه مسئولیت‌های اجتماعی نیز فعال و بخش عمده‌ای از فعالیت‌های خود را به توسعه و عمران مناطق پیرامونی اختصاص داده است.
خانچی با اشاره به اینکه شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب بعد از وقوع زلزله در شهرستان اندیکا نسبت به ارائه خدمات در سه حوزه تأمین ماشین‌آلات راه سازی، کمک‌های مؤمنانه و اعزام گروه‌های جهادی به مناطق زلزله‌زده اقدام کرد، می‌گوید: شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مسجدسلیمان، مدیریت ترابری شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب و حوزه مقاومت بسیج شهید تند گویان از ابتدای وقوع زمین‌لرزه اندیکا با اعزام انواع ماشین‌آلات سبک، سنگین و راه‌سازی و گروه‌های جهادی به ساکنان مناطق روستایی و عشایری اندیکا امدادرسانی کردند.
خانچی با اشاره به مسائل و مشکلات جامعه عشایری می‌گوید: پس از نیازسنجی و دریافت خواسته‌های عشایر ساکن در کنار تأسیسات نفتی جاده اهواز – اندیمشک با استفاده از امکانات موجود در کنار آنها خواهیم بود و نسبت به برطرف کردن بخشی از نیازهای آنان اقدام می‌کنیم.
به گزارش خبرنگار مهر، وقتی یکی از بلاهای طبیعی چون زلزله غافلگیرانه خود را روی سر مردم آوار کرده و دار و ندارشان را از بین می‌برد که ناخودآگاه چشم امید مردم به دست مسئولان و دولت دوخته می‌شود تا با یک برنامه‌ریزی دقیق و متعهدانه در کوتاه‌ترین زمان ممکن، اوضاع را سروسامان دهند و از بار غم آنها بکاهند.
حال زلزله‌زدگان اندیکا که ماه‌هاست کوله‌بار غصه از دست دادنِ دار و ندارشان را با غم آوارگی و چادرنشینی به دوش می‌کشند، ترسان و لرزان از رسیدن زمستان، چشم‌انتظار دست یاری مسئولان استانی و کشوری هستند تا هرچه زودتر اعتبارات لازم برای ساخت سرپناه به‌منظور برگشت دوباره به زندگی را فراهم کنند.
انتظار می‌رود دولت جدید نیز شعارش در رابطه با رسیدگی به امور مردم و توجه به نیازهای مناطق فقیرنشین و محروم را بیش از پیش سرلوحه کار خود قرار دهد و جان‌پناهی برای چشمان نگران آنان باشد.
