بهنام فتحنائی: صنعت فولاد به عنوان یکی از صنایع استراتژیک، نه تنها نمایانگر توانایی تولید کشورهاست، بلکه در بسیاری از جوانب زندگی اقتصادی جامعه نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. این صنعت، در دوران‌های مختلف تاریخ به مواجهه با مشکلاتی چون تحریم‌ها، تورم، و سوء مدیریت در دولت‌های مختلف برخورده است، اما با ایستادگی و اقدامات هوشمندانه توانسته است نه تنها خود را در پایان نگه دارد بلکه به اهداف خود در چشم‌انداز تعیین شده نزدیک شود.
به گزارش رویداد شرق: اما از حدود دو سال پیش، این صنعت به دلیل سوء مدیریت و کمبود انرژی با بحرانی مواجه شده است. در حالی که در تمام دنیا، منابع انرژی از سایر بخش‌ها به مصارف مختلف اختصاص می‌یابد و به صنعت‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد، متاسفانه در ایران، مشکلاتی مانند محدودیت‌های برق و گاز برای صنعت فولاد به وجود آمده است. اگر این مشکلات بدون تغییر در سیاست‌ها و اقدامات جدی حل نشوند، صنعت فولاد ایران قادر به رقابت با کشورهای دیگر نخواهد بود.
اینجاست که نیاز به تغییر سیاست‌ها و اقدامات دولتی و صنعتی جدید برای نجات صنعت فولاد ایران معلوم می‌شود. اولین گام مهم ایجاد الگوی مصرف انرژی در کوتاه مدت است. باید الگوی مصارف مختلف صنعتی و خانگی تعیین شود و هر بخشی که بیشتر از میزان مصرف مجاز خود را مصرف می‌کند، باید میزان اضافه‌اش را به صنعت فولاد داده و به مردم یارانه داده شود. این کار نه تنها به توازن میان مصرف‌های مختلف کمک می‌کند بلکه می‌تواند منجر به افزایش سودآوری برای صنعت فولاد شود.
در میان مدت، می‌توان اقداماتی در زمینه بهبود سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی در واحدهای صنعتی انجام داد. این اقدامات به کاهش مصرف انرژی در فرآیندهای تولید فولاد کمک خواهند کرد. همچنین، نیروگاه‌ها می‌توانند راندمان خود را افزایش داده و سیستم‌های ترکیبی با بخار را احداث کنند تا از منابع انرژی بیشتری بهره برند.
در بلندمدت، توسعه میادین گازی نیز می‌تواند به عنوان یک راهکار مهم در جهت تأمین انرژی برای صنعت فولاد مورد نظر قرار گیرد. این اقدامات نه تنها به بهبود کارایی صنعت فولاد کمک خواهند کرد بلکه به توسعه اقتصاد کشور نیز سود خواهند برد.
با توجه به این وضعیت، نیاز به تغییر سیاست‌ها و اقدامات سریع و موثر در جهت مدیریت انرژی در کوتاه مدت، میان مدت، و بلندمدت وجود دارد. این اقدامات نه تنها به تعادل در مصرف انرژی کمک می‌کنند بلکه به نجات صنعت فولاد ایران و تبدیل آن به یک صنعت هوشمند و پیشرفته کمک می‌کنند. از دولت ایران انتظار می‌رود تا با اعتقاد و اراده، این تغییرات را ایجاد کند تا صنعت فولاد به نسل
چهارم فناوری در این صنعت برسد و از مزایایی همچون صرفه‌جویی در مصرف انرژی، بهبود کیفیت و تولید فولاد با استقامت برخوردار شود. این تغییرات نه تنها به بهبود شرایط صنعت فولاد کمک می‌کنند بلکه به توسعه اقتصادی و پیشرفت کشور نیز خدمت خواهند کرد.
صنعت فولاد به عنوان یکی از پایه‌های اقتصادی کشورها، نقش بسیار مهمی در توسعه صنعتی و اقتصادی دارد. ایران با دارا بودن منابع معدنی غنی، قابلیت توسعه‌ی صنعت فولاد را دارد و این صنعت می‌تواند منبعی از ارزش افزوده و اشتغال در کشور باشد. اما به منظور تحقق اهداف این صنعت و تقویت رقابت‌پذیری آن در سطح جهانی، نیاز به تغییرات جدی و برنامه‌ریزی دقیق داریم.
یکی از راهکارهای اساسی برای توسعه‌ی صنعت فولاد در ایران، بهره‌وری انرژی است. برنامه‌ریزی دقیق برای مدیریت بهینه انرژی در صنعت فولاد، نه تنها به کاهش هزینه‌ها و افزایش سودآوری کمک می‌کند بلکه به حفظ محیط زیست و کاهش اثرات منفی صنعت بر آن هم می‌افزاید. ایجاد الگوی مصرف انرژی بهینه در واحدهای صنعتی و اقتصادی به افزایش توانایی تولید و کاهش هدررفت انرژی منجر خواهد شد.
در این راستا، باید به توسعه سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی در واحدهای صنعتی اهمیت داد و از تکنولوژی‌های پیشرفته در این زمینه استفاده کرد. همچنین، به توسعه نیروگاه‌های با راندمان بالا و احداث سیستم‌های تولید ترکیبی با بخار نیز باید توجه شود. این اقدامات می‌توانند به تولید انرژی پایدارتر و کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی در صنعت فولاد کمک کنند.
همچنین، توسعه منابع انرژی گازی نیز می‌تواند به عنوان یکی از راهکارهای اصلی در جهت تأمین انرژی برای صنعت فولاد مورد توجه قرار گیرد. این منابع به عنوان یک منبع انرژی نسبتاً پاک و قابل تجدیدپذیر می‌توانند به توسعه صنعت فولاد کمک کنند و در عین حال به کاهش آلودگی محیط زیست نیز کمک می‌کنند.
در نهایت، نیاز به تعهد و همکاری میان دولت و صنعت برای اجرای این تغییرات اساسی و ارتقاء صنعت فولاد به نسل چهارم فناوری حیاتی است. این تغییرات نه تنها به تقویت رقابت‌پذیری صنعت فولاد ایران کمک می‌کنند بلکه به توسعه اقتصادی کشور نیز سود خواهند برد. امیدواریم که اقدامات مشترک دولت و صنعت در این زمینه، به تحقق اهداف بلندمدت صنعت فولاد ایران کمک کند و این صنعت به عنوان یکی از نمادهای توانمندی اقتصادی کشور، موفقیت‌آمیز باقی بماند.
