به گزارش ایبِنا، ایران بالاخره بعد از سال‌ها توانست عضویت خود در سازمان همکاری‌های شانگهای (Shanghai Cooperation Organization) را ثبت کند و وارد همکاری و معاهده ای شود که اگر بهترین اقدامات و تصمیمات را اتخاذ کند می‌تواند در کنار دیگر همکاری‌ها با دنیا از جمله تفاهم‌نامه اوراسیا، امضای تفاهم‌نامه همکاری ۲۵ ساله ایران و چین و همچنین اجرایی شدن مگاپروژه جاده-کمربند، اقتصاد را با رشد نسبی روبرو کند. ضمن اینکه این اتفاق به نوعی دستاورد دولت سیزدهم محسوب می شود و می‌تواند در کارنامه دولت آقای رئیسی درخشان باشد. 
هرچند برخی کارشناسان براین باورند که در حال حاضر توافق شانگهای حول محور سیاسی- امنیتی می چرخد و فعلا بخش اقتصادی پررنگ نیست اما نباید از این فرصت غافل شد و ان را دست کم گرفت. درست همان کاری که با توافق اوراسیا کردیم و نتوانستیم در دولت گذشته از فرصت طلایی همکاری با اورسیا آنطور که باید و شاید بهره ببریم. البته تازه بعد از دوسال از گذشت آغاز عضویت موقت ایران در اتحادیه اوراسیا، آمارها از بهبود نسبی تراز تجاری ایران در تجارت با اعضای این اتحادیه حکایت دارد و بررسی تجارت مشترک ایران و اوراسیا در چهار ماهه ابتدایی سال جاری نشان می‌دهد که کشورمان توانسته بخشی از تراز تجاری منفی خود در سال‌های گذشته را جبران کند و در عین حال صادرات به بعضی از کشورهای این اتحادیه نیز رشد کرده است. این در حالی است که اگر از همان دوسال پیش نهایت استفاده را از این فرصت می کردیم شاید حالا وضعیت اقتصادی کمی بهتر بود.
در حال حاضر هم عضویت دائم در سازمان همکاری‌های شانگهای، به عنوان اولین سازمان منطقه‌ای بعد از انقلاب اسلامی ظرفیت‌های جدیدی را به خصوص در حوزه همکاری‌های امنیتی و بین‌المللی در اختیار تهران قرار می‌دهد که پیش از این سابقه نداشته است؛ در نتیجه باید از تمام ابزارها برای فراهم کردن زیرساخت ها و همچنین رفع مشکلات داخلی استفاده کرد. چرا که امروزه در شرایطی نیستیم که فرصت آزمون و خطا یا کوچکترین تعلل و غفلت را داشته باشیم. به نظر می رسد دولت سیزدهم با عزم جدی و راسخی که در امور کلی کشور به ویژه بخش اقتصادی دارد، بتواند نتیجه خوبی از این معاهده به دست آورد. 
سازمان همکاری‌های شانگهای، سازمانی میان دولتی با جمعیت بالای یک و نیم میلیارد نفر است که برای همکاری‌های چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی تشکیل شد. پایه گذاری این سازمان در سال ۲۰۰۱ با هدف برقرار کردن موازنه در برابر نفوذ آمریکا و ناتو در منطقه انجام گرفت. این سازمان شامل ۹ عضو اصلی و ۳ عضو ناظر است که ایران نیز سال‌هاست به عنوان عضو ناظر در این سازمان حضور دارد. 
در سال ۲۰۰۱ کل تجارت کالایی کشورهای عضو سازمان همکاری‌های شانگهای معادل ۵۲۸ میلیون دلار بوده که در سال ۲۰۱۷ بیش از ۵۳۲میلیون دلار صادرات و بیش از ۷۶۷ میلیون دلار واردات از جهان داشته است که به ترتیب سهمی ۶.۱۷ درصدی و ۳.۱۵ درصدی از کل صادرات و واردات جهان برآورد می‌شود. 
از نظر تجارت درون گروهی، مجموع ارزش صادرات درون گروهی کشورهای عضو سازمان همکاری‌های شانگهای در سال ۲۰۱۷، در حدود ۳۲۹ میلیارد دلار بوده است. در این رابطه، کشور چین با ۵۲ درصد بالاترین و تاجیکستان با سهم ۱۸ درصد پایین‌ترین سهم را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین مجموع ارزش واردات درون گروهی کشورهای عضو سازمان در ۴سال گذشته نیز حدود ۹۶۴ میلیون دلار بوده است. 
به هر حال نقطه قابل توجه این است که ایران با ۱۱ عضو اصلی و ناظر پیمان شانگهای شامل چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، مغولستان، پاکستان، هند، افغانستان و بلاروس، دارای تجارت فرامرزی است که در این میان بیشترین حجم تجارت در سال ۱۳۹۹ را با چین به ارزش ۱۵ میلیارد و ۵۱۸ میلیون و ۸هزار و ۴۹۲ دلار داشت.  بنابراین با کمی تدبیر و برنامه ریزی اصولی می توان جهش خوبی به صادرات ایران داد و سهم خود را از بحر تجارت دنیا به دست آوریم.