یشرفت‌های مستمر در حوزه مخابرات و ارتباطات راه دور به شرکت‌ها اجازه داده تا حسگرهایی با توان مصرفی کم، اندازه کوچک و قیمت مناسب برای کاربری‌های مختلف طراحی کنند. این حس‌گرهای کوچک که توانایی انجام کارهای مختلفی همچون دریافت اطلاعات محیطی، پردازش و ارسال اطلاعات را دارند، باعث شکل‌گیری معماری جدیدی به‌نام شبکه حسگر بی‌سیم (WSN) سرنام Wireless Sensor Network شده‌اند. شبکه‌ای که در المپیک ۲۰۲۱ ژاپن قدرتمندترین حضور خود را به اثبات رساند.

تمامی کارشناسان حوزه فناوری بر این باور هستند که این شبکه‌ها در آینده به بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما تبدیل می‌شوند. این شبکه‌ها کاربردهای گسترده‌ای در صنایع تولیدی، بهدا‌شت‌ و درمان، نظارت بر محیط و موارد دیگر دارند. شبکه‌های حس‌گر بی‌سیم، راه‌حل مناسبی برای جمع‌آوری و ارسال اطلاعات محیطی یا اطلاع‌رسانی درباره وقوع یک رخداد به یک گره مرکزی هستند. به‌کارگیری طیف گسترده‌ای از گره‌ها که قابلیت کار گروهی را دارند و می‌توان به ساده‌ترین شکل آن‌ها را مدیریت کرد باعث شده تا کاربردهای مختلفی برای این شبکه‌ها در ارتباط با مسیریابی هم‌زمان، نظارت بر شرایط محیطی، نظارت بر سلامت ساختارها یا تجهیزات یک سیستم تعریف کرد. به‌طور معمول این شبکه‌ها در حوزه‌های کشاورزی، پزشکی، صنعتی، خانه‌های هوشمند، کنترل ترافیک و نظارت بر سلامت دستگاه‌ها استفاده می‌شوند. به‌طور مثال، یکی از رایج‌ترین کاربردهای این فناوری نظارت از راه دور بر یک محیط است. به‌طور مثال، نشتی یکی از بخش‌های شیمیایی مستقر در کارخانه‌ای می‌تواند توسط شبکه‌ای از حس‌گرهای بی‌سیم شناسایی شود و گزارش لحظه‌ای را برای سرپرستان مربوطه که ممکن است صدها کیلومتر دورتر از محیط قرار داشته باشند ارسال کند.